Kolęda Mości gospodarzu

1 Mości gospodarzu, domowy szafarzu,
Nie bądź tak ospały, każ nam dać gorzały,
Dobrej z alembika, i do niej piernika,
Hej kolęda, kolęda.

2 Chleba pytlowego i masła do niego;
Każ stoły nakrywać i talerze zmywać;
Każ dać obiad hojny, boś Pan bogobojny.
Hej kolęda, kolęda.

3 Kaczka do rosołu, sztuka mięsa z wołu,
Z gęsi przysmażanie, zjemy to mospanie;
I comber zajęczy, i do niego więcej.
Hej kolęda, kolęda.

4 Jędyk do podlewy, Panie miłościwy,
I to czarne prosię, pomieści i to się:
Każ upiec pieczonki, weźmiem do kieszonki.
Hej kolęda, kolęda.

5 Mości gospodarzu, domowy szafarzu,
Każ dać butel wina, bo w brzuchu ruina;
Dla większej ofiary, daj dobrej gorzały,
Hej kolęda, kolęda.

6 Piwo będziem pili,
Będziem się cieszyli;
Nie czekaj ruiny, daj połeć słoniny;
Dla większej ochoty daj czerwony złoty:
Hej kolęda, kolęda.

7 Albo talar bity, boś Pan wyśmienity;
Daj i buty stare, albo nowych parę;
Daj i żupan stary i gorsik do fary.
Hej kolęda, kolęda.

8 Mości gospodarzu, domowy szafarzu,
Każ szpichrze otworzyć i miechy nasporzyć;
Żyta ze trzy wory i wołu z obory.
Hej kolęda, kolęda.

9 Na piwo jęczmienia, koni do ciągnienia;
Jagły jeśli macie, to nam korzec dacie;
Tatarki na kaszę, kocham przyjaźń waszę.
Hej kolęda, kolęda.

10 Grochu choć pół woru z tutejszego dworu;
Na mąkę pszenicy, zjemy społem wszyscy;
Owsa ze trzy miary, dla większej ofiary.
Hej kolęda, kolęda.

11 Mościa gospodyni, domowa mistrzyni,
Okaż swoją łaskę: każ dać masła faskę;
Jeżeliś nie sknera, daj i kopę sera.
Hej kolęda, kolęda.

12 Mościa gospodyni, domowa mistrzyni,
Okaż swoją łaskę: każ upiec kiełbaskę,
Którą kiedy zjemy, to podziękujemy.
Hej kolęda, kolęda.