Kolęda „Spłynął z nieba wysokiego” opowiada o cudownym zstąpieniu Boga z nieba dla zbawienia ludzkości, który narodził się w Betleem jako Syn Panny Marii. Dzieciątko Jezus, złożone w żłobie na sianie, jest otoczone troską i miłością – Maryja uspokaja płaczące Dziecię, a św. Józef oraz pasterze starają się zapewnić Mu ciepło i komfort. W kolędzie pojawia się postać pasterza Kuby, który jako pierwszy dowiaduje się o narodzeniu Syna Bożego i spieszy z wieściami do innych. Pasterze z radością przyjmują nowinę i wyruszają z podarunkami do szopki, choć droga nie jest pozbawiona trudności i komizmu, jak w przypadku Kuby, którego dudy ulegają uszkodzeniu. Utwór ten jest pełen ludowej radości i prostoty, podkreślając zarówno boskość jak i ludzką kruchosć nowonarodzonego Jezusa.


Tekst i słowa kolędy „Spłynął z nieba wysokiego” – wszystkie zwrotki

1Spłynął z nieba wysokiego,
Bóg dla zbawienia ludzkiego:
Porodziła w Betleem,
Panna Syna z weselem,
Złożyła w żłobeczku,
Na zielonem sianeczku,
Ku ku ku, ku ku ku,
Zagrzewaj go wółeczku.

2O witajże z nieba Boże!
Twardeś sobie obrał łoże:
Witaj Królu niebieski,
Cesarzu Empirejski.
Zszedłeś do szopiny,
Byś zgładził nasze winy,
Ny uy ny, ny ny ny,
Synu Ojca jedyny.

3Za grzechy Ewy i Adama,
Tu dziecina upłakana:
O Maryja proszę cię,
Chciej ukoić to dziecię,
Piersiami świętemi
Twojemi panieńskiemi,
Mi mi mi, mi mi mi,
I nakarmij go niemi.

4Józefie święty, kochany,
Niesieć Kuba dwa barany
Z trzody swojej co większe,
A oraz i najlepsze,
Ku zagrzaniu twemu,
Panięciu zziębniałemu,
Mu mu mu, mu mum mu,
Dziecięciu kochanemu.
5Kuba najprzód się dowiedział,
Bo o północy przybieżał:
Pasł tam blizko swe kozy,
Wiedział że to Syn Bożiy,
W tej szopie zrodzony,
Miedzy bydłem złożony,
Ny ny ny, ny ny ny,
W pieluszki uwiniony.

6Pobieżał Kuba do budy,
Nadął sobie w drogę dudy,
Opowiadał i drugim,
Pasterzętom ubogim,
Wesołą nowinę,
Że widziałem dziecinę,
Nę nę nę, nę nę nę,
Z nieba daną dziecinę.

7Ci się z radością porwali,
Owiec swych poodbiegali,
Podarunki pobrali,
Z Kubą się wyścigali:
Runął na pagórku,
I pogniótł dudy w worku,
Ku ku ku, ku ku ku,
O Kubo nieboraku.

8Pasterze się z niego śmiali,
Hala, hala nań wołali:
Kuba wrócił do budy,
Pozeszywać swe dudy,
Igła gruba była,
Dudy podziurawiła,
Ła ła ła, ła ła ła,
Bez dudów bieda była.

 

„Spłynął z nieba wysokiego” – cały tekst do druku

Kliknij niżej by wydrukować tekst kolędy
Drukuj tutaj!
Sprawdź również:
https://www.koledypolskie.pl/wp-content/uploads/2023/11/splynal-z-nieba-wysokiego.jpghttps://www.koledypolskie.pl/wp-content/uploads/2023/11/splynal-z-nieba-wysokiego-150x150.jpgRedakcjaKolęda „Spłynął z nieba wysokiego” opowiada o cudownym zstąpieniu Boga z nieba dla zbawienia ludzkości, który narodził się w Betleem jako Syn Panny Marii. Dzieciątko Jezus, złożone w żłobie na sianie, jest otoczone troską i miłością - Maryja uspokaja płaczące Dziecię, a św. Józef oraz pasterze starają się zapewnić...Kolędy i pastorałki