Kolęda Pastuszkowie bracia mili

1Pastuszkowie, bracia mili,
gdzieście pod ten czas chodzili.
Po podlesiu po dolinie,
staneli w gęstej krzewinie
paść owieczki.

2A gdy północ nastąpiła,
jasność z nieba uderzyła.
Pastuszkowie zaś drzymali,
ze snu się na gwałt się porwali,
co się dzieje?

3Cicho bracia! Co się dzieje?
Jasiek płacze, Grześ się śmieje,
Kuba wyskoczył na budę,
i strącił Walkowi dudę,
aż na ziemię.

4Bartek co wlazł na bróg siana,
rozumiał że widok z rana.
Jak skoczył od samej strzechy,
narobił wszystkim uciechy,
sobie płaczu.

5O jakże mnie głowa boli,
chociażem leciał powoli.
Rozumiałem że mam skrzydła,
a jak jeszcze tu u bydła,
z pastuszkami.

6Maciek mówi, nie to bracie,
jeszcze bróg nie leci na cię.
Jeśliś chory leczże nogę,
bo dziś wychodzimy w drogę,
do Betlejem.

7Trzeba wziąć gruszek kobielą,
bo dwa posty przed niedzielą.
Osełkę masła młodego
i dzbanek mleka słodkiego,
na drogę.

8Kukiełkę i dwoje sera
nie będzie to na nas siła,
Więcej nam Pan Jezus daje,
gdy się dla nas człekiem staje
Bóg prawdziwy.

9Pójdźmyż teraz w imię Pańskie,
otworzą nam wrota rajskie.
Przez narodzenie Jezusa,
będzie w niebie nasza dusza,
królowała.