Kolęda Królowie jadą przez pole

Wersja numer 1

1 Królowie jadą przez pole, widzą gwiazdę w nowym kole,
Ona im drogę skazuje, a do Dzieciątka kieruje.

2 Przy szopie gdy już stanęli, wielkie wesele czynili,
Dary mu wielkie dawali i na kolana padali.

3 Dzieciątko widzą ubogie, a ono płacze we żłobie.
Panem go swoim oznawszy, cześć jemu winną oddawszy

4 Odpowiedź przez sen słyszeli, aby Heroda minęli,
Kiedy do domu jechali, inną się drogą udali.
Przez ich pokorne ukłony zbaw nas, Jezu Narodzony.

Wersja numer 1

6 Królowie jadą przez pole, gwiazdę widzą w świetnem kole.
Która im drogę wskazuje i do Betleem kieruje.

7 Synaczka Panny szukają, bo go Bogiem swym być znają.
Ty Jezu sam narodzony pokaż pałac, gdzieś złożony.

8 W pałacu się nie narodził, swej zacności nie dogodził.
W szopie leży narodzony i we żłobie położony.

9 Z ochotą pójdźmy do niego, pochwalmy narodzonego.
Za złoto miłość oddajmy, kadzidłem Boga wyznajmy.

10 Mirra śmierć choć znamionuje, żywot nam jednak gotuje.
Jezu z Panny narodzony, bądźże od nas pochwalony.